Een land, twee gezichten (Ons interview met Wegwijzer)
De meesten toeristen trekken naar Iran voor het rijke culturele erfgoed en de gevarieerde natuur: de bergen ten noorden van Teheran, de Kaspische zee, de woestijnen. Maar eigenlijk moet je in eerste instantie gaan omwille van de Iraniërs. De gastvrijheid is hartverwarmend. Iraniërs zijn gezellige mensen, nieuwsgierig naar wat er in de wereld gebeurt. Je wordt voortdurend aangesproken. Veel jongeren studeren Engels aan private scholen en willen op die manier de taal oefenen. Oudere mensen spreken je aan om het verkeerde beeld dat westerlingen over Iran hebben recht te zetten. ‘Where do you come from?’ en nog vaker ‘Welcome in Iran’ zijn de klassieke openingszinnen.
Als reiziger word je ook voortdurend geconfronteerd met tegenstellingen. Iran is een land met twee gezichten. Thuis een minirok, op straat een sluier. Thuis kan alles, op straat mag niets. Iraniërs zijn zeer creatief in het ontwijken van de vele verboden.
Vele websites, zoals Facebook, worden door de regering geblokkeerd, maar Iran is wellicht het land met de meeste Facebook-accounts. Iedereen gebruikt een VPN-verbinding om de beperkingen te omzeilen.
In principe zijn schotelantennes voor satelliet-tv verboden. Op die manier hoopt de regering de verderfelijke westerse tv-programma’s tegen te gaan. Maar op het dak van elk huis en elk appartementsgebouw zijn schotelantennes te zien. Iraanse families kijken graag en veel naar soapseries en buitenlandse nieuwsuitzendingen. De staatstelevisie is saai en toont alleen wat de overheid wil dat de kijkers zien.
In Iran is alcohol verboden. Maar thuis maken de mensen in ’t geniep wijn of ze kopen op de zwarte markt gesmokkelde whisky.
Ondanks de strenge verplichting om een hoofddoek te dragen, lopen de meisjes en vrouwen er op vele plaatsen zeer modieus bij, met de hoofddoek achter op het hoofd, en in een manteau, met daaronder een moderne outfit. Ook zijn zij zwaar geschmink.
Veel Iraniërs zijn meesters in het aftasten van het toelaatbare. Ze springen creatief om met de regels. Velen zeggen dat ze buiten, op straat, in het openbare leven, een rol moeten spelen door de breuklijn tussen twee werelden: een streng islamitische wereld enerzijds en een door het westen geïnspireerde wereld anderzijds. De kloof tussen het regime en zijn bevolking wordt als het ware een ravijn. Alles kan in Iran, als het maar niet zichtbaar is.